grać na fortepianie

См. также в других словарях:

• grać na cztery ręce — {{/stl 13}}{{stl 7}} grać na fortepianie, pianinie w dwie osoby : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utwór fortepianowy grany na cztery ręce. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… …   Słownik języka polskiego

• bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

• usiąść — dk XI, usiądę, usiądziesz, usiądź, usiadł, usiadła, usiedli, usiadłszy 1. «przybrać pozycję siedzącą, to znaczy taką, w której ciało spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; siąść w czymś albo na czymś» Usiąść… …   Słownik języka polskiego

• fortepian — m IV, D. u, Ms. fortepiannie; lm M. y «instrument strunowo klawiszowy, z którego tony głośne i ciche wydobywa się przez uderzenie w struny młoteczków, wprawianych w ruch wskutek naciskania palcami klawiszy; kształtem przypomina skrzydło ptaka»… …   Słownik języka polskiego

• tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… …   Słownik języka polskiego

• cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… …   Słownik języka polskiego

• nauczyć — dk VIb, nauczyćczę, nauczyćczysz, nauczyćucz, nauczyćczył, nauczyćczony nauczać ndk I, nauczyćam, nauczyćasz, nauczyćają, nauczyćaj, nauczyćał, nauczyćany «ucząc przekazać komuś pewien zasób wiedzy, udzielić wiadomości, wyłożyć coś; wdrożyć do… …   Słownik języka polskiego

• brzdąkać — + rzad. brzdękać ndk I, brzdąkaćam, brzdąkaćasz, brzdąkaćają, brzdąkaćaj, brzdąkaćał, brzdąkaćany brzdąknąć, rzad. brzdęknąć dk Va, brzdąkaćnę, brzdąkaćniesz, brzdąkaćnij, brzdąkaćnął, brzdąkaćnęła, brzdąkaćnęli, brzdąkaćnięty, brzdąkaćnąwszy 1.… …   Słownik języka polskiego

• niebrzydko — przysłów. od niebrzydki a) w zn. 1: Wyglądać niebrzydko. b) w zn. 2: Grać niebrzydko na fortepianie …   Słownik języka polskiego

• przygrywać — ndk I, przygrywaćam, przygrywaćasz, przygrywaćają, przygrywaćaj, przygrywaćał, przygrywaćany «towarzyszyć komuś, czemuś, grając na instrumencie muzycznym, grać przy różnego rodzaju okazjach; wtórować, akompaniować» Przygrywać do tańca. Śpiewał… …   Słownik języka polskiego